Autogene transplantatie Erasmus MC Pim 19 december 2010

Zondag 18 december reed ik samen met mijn broer Olaf naar Rotterdam. Was wel een keer lekker. Kon ik er tenminste een keer naast bljjven zitten. Op zaterdag is er weinig verkeer op de weg. We waren dus zo in Rotterdam. Daar aangekomen bleek dat Pim toch wel erg moe en misselijk was. We zijn er rustig bij blijven zitten en regelmatig viel hij in slaap. De medicatie tegen de misselijkheid deed niet echt zijn werk. Na twee uurtjes gingen we naar huis, want we moesten nog naar een verjaardag van ons nichtje Rosemarije in Wouw.
Maandag 19 december. Een spannende dag. Ik was toch wel zenuwachtig. Vandaag zou de stamceltransplantatie plaatsvinden. Het risico van deze transplantatie is dat je een allergische reactie vertoont. Niet voor de stamcellen zelf, maar voor de vloeistof waarin deze bewaard wordt. Om 10 uur in de morgen zouden de voorbereidingen beginnen. Ik ben met Annemieke om half negen uit Roosendaal weg gereden, op de Haringvlietbrug liep alles al vast. Gelukkig waren we iets over half tien in het Erasmus MC. Pim was wel wakker , maar was nog misselijk en moe. Hij had ook al weer overgegeven. Eetlust heeft hij niet en ieder brokje brood of slokje water komt er weer uit. Zijn mond begint van binnen ook reacties te vertonen. Hier heeft hij extra spoelmiddel voor gekregen. Dit moet hij 4 keer per dag gebruiken. Vlak voor de transplantatie kreeg hij nog iets tegen de misselijkheid.
In een groot blik met stikstof werden de stamcellen gebracht. In totaal drie zakjes. Het eerste zakje werd ontdooid in bak met water op lichaamstemperatuur. Er wordt een heel protocol gevolgd. De medicijnen tegen allergische reacties liggen al klaar en de hematoloog blijft bij het inlopen van het eerste zakje op de kamer. De verpleegster blijft naast het bed staan, om de reacties goed te volgen en om te zien of het zakje met de stamcellen goed inloopt.
Pim proefde tomatensoep zonder ballen toen het zakje inliep en zei dat de enige tomaat was te zien op het zakje soep aan de buitenkant. Hij kreeg een vreemde smaak in zijn mond, maar met een zuurtje was het opgelost. Aan het eind van het zakje kreeg hij een opvlieger, een vapeurke. Maar dit trok ook weer snel weg. Gelukkig gebeurde er niets bijzonders en kon de tweede zak aangesloten worden en toen dit goed verliep ging de hematoloog weg. Het derde zakje liep ook vlot in. In een half uur was het gebeurd. Kort daarna werd Pim erg ziek en gaf alleen maar gal over. Gelukkig knapte hij daarna weer wat op en kreeg van de verpleging weer nieuwe middelen tegen de misselijkheid. Lorazepam, hier wordt je ook wat suffig en slaperig van en vertraagt de spijsvertering. Rond half twaalf begon hij in slaap te vallen en zijn wij om twaalf uur weer vertrokken.
Volgens de hematoloog zijn de stamcellen die worden teruggeplaatst vrij van kankercellen, want bij mutipel myeloom delen de plasmacellen zich foutief en stamcellen kunnen nog alle soorten bloedcellen worden. omdat de stamcellen zuiver zijn kunnen deze zich nog goed gaan delen. Ook hoeft hij geen nieuwe inentingen tegen kinderziekten, omdat het stamcellen van zichzelf zijn. Dit moet wel opnieuw gebeuren bij donorstamcellen.
Thuis gekomen was er een grote verrassing. Mijn schoonzus Wendy had een grote schaal macaroni gebracht. Worstjes voor morgen en woensdag worden we nog met boerenkool met worst verwend. Wat een verwennerij.
Net om vier uur nog even contact gehad met Pim en hij had het idee dat de misselijkheid iets begon te zakken.
Morgen naar Breda, ik zal dan het adres op deze blog vermelden. Het zou fijn zijn als hij post krijgt om hem een hart onder de riem te steken. Dit doet hem erg goed. Ook nog bedankt namens ons voor alle bemoedigingen voor zijn opname. Dit zijn toch wel opstekers en maakt het wat lichter om vol te houden.

Groetjes Pim en Nancy